De vraag was: ‘Hoe werkt het eigenlijk als je je vlucht mist’.

Bonjour!

Here we are again. Live from Hollywood.

It’s your favorite blogger, JE GIRL SEM.

Ik hoop dat je goed zit want nondejou wat heb ik toch weer meegemaakt. Alsof ik in MTV’s disaster Air Bnb zat. ( Ik ontvang graag comissie over deze naam/ tv programma idee, mr John the Mole) . En nee, ik overdrijf niet. (Ook niet over die comissie).

Het begon allemaal op een zomerse (ofja, eigenlijk regende het) snik heette dag in Grathem. Lekker vroeg op weg naar het vliegveld in Brussel ( vandaar de Bonjour als aankondiging). 

En geloof het of niet, geen problemen met paspoorten, te zware koffers ( nee want ik heb haast niets bij me (lees; nog steeds 5 jurkjes, 3 korte broeken, 6 t-shirts, 4 truien, lange broeken en wat hempjes) zodat ik hier vanalles kan kopen), of met visums. Maar toch heb je in een snelle blik al gezien dat de blog nog niet voorbij is, dus er zal vast iets anders niet goed gegaan zijn. KIEN. Het enige dat het nog enig sinds spannend maakte was de drukte en het feit dat we nog 45 minuten hadden om onze vlucht te halen. Gelukkig stonden er maar 11 rijen met mensen voor ons en waren wij een van de 3 ingangen waar per ingang 11 rijen stonden. De spanning was snel voorbij, net zoals de rijen. Maar toen, toen begon het een beetje. Toen werd ik haast verdacht van drug smokkel. Ofja drugs, mn ipad lag onder mn rugzak en toen dacht de mevrouw dat ik een dubbele bodem in mn rugzak had, enja ik droeg geen make-up en ik had wallen van dat vroeg moeten opstaan zoals ik al gezegd had dus ik denk dat ze gokte dat ALS ik zou smokkelen dat het dan waarschijnlijk drugs zou zijn. Sorry mevrouw, het enige criminele wat ik bij me heb is een fles deo en keelsnoepjes. Die deo ben ik dus ook kwijt nu. Er ging trouwens nog meer mis. Minder crimineel maar toch ernstig aan het gezicht van de mevrouw te zien. Een paar diepe zuchten kreeg ik ook van dr. Ik had mn telefoon niet uit de rugzak gehaald (zucht 1)  oh wacht, eerst sprak ik geen frans en alleen nederland of engels ( de echte zucht 1) . De telefoon wordt dus zucht 2. Toen had ik ook nog mn handgel niet eruit gehaald( KIEN zucht 3) en als klapper had ik een natuurlijk veel te grote tube, je raad het al;  voetzalf. ( lees, mn voetjes zijn nogal droog). Nou ze moest haast aan de beademing. Tevens moest ze het aan dr collega vragen of deze mee mocht, deze collega moest het dan weer navragen aan de collega achter de balie en de balie collega moest het weer laten zien aan de man met een ander kleur uniform aan, kortom; hij mag mee. 

Maar toen, VERTRAGING. Doordat het vliegtuig er nog niet eens was hadden we al 15 min vertraging, 15 werd 20 en 20 werd 25, precies. Maar goed,  vorige eruit wij er.. bijna in. Toen we onze baordingpas netjes lieten checken, was ons handkoffertje toch (lees; bij inchecken werd hii goed gekeurd) te groot, BETALEN. Pardon mevrouwtje? HEEFT U MN BLOGS NIET GELEZEN, OP AL DIE REIZEN WAS DIT, JA DIT KOFFERTJE, ER OOK BIJ, DUS WAT TE GROOT. Ja te groot, mevrouw sorry, lulverhaal, doe gewoon mn werk, collega heeft fout erkend, nog meer lulverhaal.. geef dat pinnautomaatje en laat mij dat vliegtuig in gaan. €63 alsjeblieft dankjewel. Goed, we zaten. En we zaten, en we zaten , en we zaten, ook wij begonnen te zuchten terwijl we zaten. Nog wat gezucht en gezit. Maar het vliegtuig deed weinig, verrekte weinig. Ondertussen was onze vertraging bijna een uur en mag  jij raden hoelang onze overstap tijd was op Ijsland , KIEN, ook bijna een uur. Uiteindelijk zijn we vertrokken hoor, heel wat zuchten later. Tijdens de vlucht verzekerde de mevrouw dat we het gingen halen en dat de vlucht tijd zou inhalen. Zn zelfde belofte als dat het koffertje gewoon zonder te betalen mee zou mogen. FINAL CALL FLIGTH IK WEET HET NUMMER NIET MEER MAAR DIE VAN MIJ. Suptiele sprint werd Olympische record tijden sprint. En dan, kak je bent op ijsland, dus dan is alles ver uit elkaar, moet je door paspoort controle, trap op, trap af, afgeleid  worden door allemaal winkeltjes, trap op trap af, fjoe, er staat een lange rij die niet lijkt te bewegen. Goed, ik trek nog zn Olympische sprintje  terug naar dat afleidende winkeltje want we hadden honger en een vlucht van 8u en 40min voor de boeg. ‘Mag ik uw baording pas’ kak die heeft mn moeder die in de rij staat..’zonder baording pas kun je niets kopen’, olympisch sprintje terug, kak, de rij is weg.. kortom: we betaalden $40 voor eten aan boord. Maar goed, toen dit alles achter de rug was, begon de ellende. Pure ellende. Nu komt dat van dat programma idee. 

Dit en meer, in de volgende blog. (Lekkere cliffhanger he).