Een steady avonturier is ook een avonturier !

Dag leesvoerkindertjes, hier zijn we weer!

Alsof we 3 jaar op reis zijn al, pak de leesbril er maar bij want ik vermoed dat dit een lange blog gaat worden. Dit keer live from: Jaipur, India. ( ps. nog steeds niet letten op mn spelling en zins opbouw he.. die is nog steeds niet om over naar huis te schrijven)

Maar daar begint deze blog eigenlijk niet, we waren geëindigd in de chaos van New Delhi. 

Om de chaos compleet te maken gingen we met de trein naar Varanasi. 8 hele uren in de trein. NS even opletten: De eerste klas treinkaartjes kostte ons €40,-. We kregen elke 7 minuten geloof ik iets te eten.. als ik gestrekt in mn stoel ging liggen kwam ik alsnog niet aan mn voeten steuntje en had ik al gezegd dat er VEEL eten was? 

Eten is natuurlijk hemels hier, maar toch zijn we daar nog erg voorzichtig mee. De Delly-belly ligt altijd op de loer. Mensen worden enorm snel ziek van het eten van de straattentjes hier, mede daardoor zijn we er achter gekomen dat wij 'steady avonturiers ' zijn. 

We lopen wel rond, nemen nachttreinen.. maar we eten altijd in het hotel. Een tour doen? Ja leuk! Makkelijk te regelen aangezien je 100x op straat wordt aangesproken.. wij? Boeken een tour via het hotel. Steady.. maar toch avontuur. 

De grap is hier ook dat je zo vaak wordt aangesproken dat je op een begeven moment in een 'sorry maar ik negeer iedereen stand' komt. Vaak versta je niet wat iemand aan je vraagt of wat hij zegt.. dus dan heb je een gesprek van 2 minuten voor je weet wat iemand zegt of bedoelt. Maar dan denkt die persoon dus dat je interesse hebt in het gene dat hij al 2 minuten staat uit te leggen aan je terwijl je geen interesse hebt en dus eigenlijk weg wilt lopen... schuld gevoel incominggg! Verwijd het mij ook vooral niet als ik weer terug ben in NL en je praat tegen mij maar ik loop door; IK BEN IN INDIA GEWEEST IK KAN NIET ANDERS!

De aller grootste grap is natuurlijk ' Nederlands, die zijn echt overal'. NOU MAAR ECHT! We nemen een nachttrein ( daar zometeen meer over) van Varanasi naar Agra, zo krokant als we zijn van 3u slaap in de trein staan we zenuwachtig te wachten tot we aankomen op het perron. Want ja.. hoe gaat zn trein deur open. Het is niet zoals in NL dat die trein netjes open gaat als je op een knopje drukt. Nope, zelf openmaken die deur. Bleek trouwens niet moeilijk.. die deur kun je ten alle tijden open maken. JA TEN ALLE TIJDEN, dus ook tijdens het rijden. Maar goed, die deur kan dus open. WIE STAAN ER MET ONS TE WACHTEN NET ZO KROKANT UITZIEND ALS WIJ.. 2 Nederlanders. 

Nu meer over die nachttrein. De spanning begon eigenlijk al toen de trein aan kwam.. wat voor trein is het.. is hij een beetje schoon.. oeh het is wel al laat op het station.. is dit de goede trein.. WAAROM STAAN ER 600 MENSEN OP DAT PERRON?! .. zouden we een coupe hebben voor 4 personen of voor 2.. nou zoals je ziet we hadden veel spanning voor de nachttrein. Die 600 mensen stonden aan de achterkan van de trein, daar hoef je namelijk niet te betalen voor een zitplek. Ofja zit plek... voor ademruimte is het meer. Wij hadden wel geld betaal ( grof geld als je het aan de mensen achterin de trein moet vragen) voor een slaap cabine. Dan kun je als je met twee bent ook in een cabine van 4 terecht komen, HALLALUJAH, een coupe voor 2. Alle spanning meteen weg. 

Wij proberen altijd te regelen dat als we aankomen op een station dat ons hostel of hotel ons komt ophalen, zo voorkom je dat je 34586731x wordt aangesproken door iemand met een tuktuk. Nou.. dat is meestal goed gegaan. Dan staat er een mannetje met een naambordje op je te wachten. Behalve die ene keer, jaaaaa dat was fantastisch. Ons hotel had geen taxi opties, dus we moesten bij aankomst op Varanasi station zelf een taxi regelen. Maar goed, ik ben pro met UBER dus wij dachten dat komt wel goed. Nou nog geen 3 happen adem buiten of er stonden al 7, ik herhaal 7 mannen om ons heen. TUK TUK, I BRING YOU, WHERE YOU GOING, TUK TUK. EFFFFFFFFEEEEE de kop toe allemaol. 1x geen naam bordje en 'the hell breaks loose'. Alsof we een crompouse zijn in de supermarkt in NL, iedereen sprint op je af. Maar goed, die uber app werkt niet, die mannen nemen wel afstand maar volgen je toch als je even 20 meter ergens naar toe loopt. Dan ben je gezwicht en ga je toch met iemand mee die zegt een cab te hebben, maar dat blijkt dan een tuktuk te zijn.. NEEEE DAT VROEGEN WE NIET. Oke iemand anders, jaaa die had taxi en kon ons brengen. Wij laten het adres van het hostel zien.. oeh nee dat wist hij niet. TOCH NIET BRENGEN DUS. Rood aangelopen van de hitte, moe van die trein en geirriteerd van al die mensen om je heen, toch gezwicht voor een tuktuk. En jawel, netje afgezet. OP DE HOOFDSTRAAT. Ons hostel lag in zn smal straatje dat zelf een tuktuk daar niet door heen kon. Dus met de backpack om, straatje links, straatje rechts, koetje op links, weer straatje naar rechts en daar waren we bij ons hostel, veilig en wel. 

Goed, we waren gezwicht voor de tuktuk ipv de taxi's. Ook al kost een taxi hier ook geen drol een tuktuk is eigenlijk veel makkelijker en sneller. Door alle smalle steegjes ( oke bijna alle) en straatjes rijden deze. En of het nu een 2 baans of een 3 baans weg is.. z'n tuktuk maakt er gewoon 5 baans van, hupateee gewoon doorduwen dat karretje. 

Als je trouwens van plan bent om te lopen ipv een tuktuk te nemen, hebben we een tip voor je. Wij Hollanders vinden het prima om 20 minuten ergens naar toe te lopen ' Zien we nog eens wat he' .. nou bereid je voor op 32x het aanbod om in te stappen in iemands tuktuk en als je dan een vriend hebt die grapt ' Walking is free...' Ja nee, daar kunnen ze niet mee lachen. 

Wat nog meer gratis is hier.. is toeteren.. jeeeeezus dat went eigenlijk echt niet. Je vraagt je ook bijna af.. kan zn toeter eigenlijk op? WANNEER IS DIE TOETER OP? 

De meeste tuktuks waar je in zit is eigenlijk het enige wat je denkt.. ' Wanneer gaat deze stukstuk' . Alles rammelt en kraakt.. wij zijn volgens mij de enige die zich daar druk om maken. 

Wat het wonderbaarlijkste is hier is dat we nog geen ongeluk gezien hebben. Niet eens een spiegeltikje. Je geloofd het vast niet.. maar mensen zijn zelfs niet eens agressief of boos naar elkaar als iemand zn tuktuk er weer voor of tussen gooit. Ik wordt al aggressief bij het idee dat ik hier zelf zou moeten rijden.. laat staan rijles zou hebben. 

Wat er ook veel gebeurd is dat mensen met ons op de foto willen. Geen bekenden hoor, we komen wel veel Nederlanders tegen maar bekenden (gelukkig) nog niet. Veel mensen die in India op het platteland wonen komen niet vaak in een grote stad en een (blanke) Westers persoon hebben ze vaak nog nooit gezien. Voor hen zijn wij dus heel bijzonder en daarom vragen ze een selpie. Jaa ondertussen weten we dat het selfie betekend :) Wij zijn de beroerste niet en gaan gezellig op de foto. Vandaag zijn we zelfs op de foto gegaan met een ... van de Airforce of India. ( Ja er staan puntjes omdat ik vergeten ben wat zijn functie was). Aan sommigen mensen zie je al 5 minuten dat ze eigenlijk een foto willen vragen maar het of niet durven of niet weten hoe te vragen. Soms krijgen we opeens een camera in ons gezicht en worden we ' on opvallend' gefilmd. We doen dan ook alsof we het niet doorhebben en zwaaien even naar de camera ;) Er zijn ook mensen een beetje asociaal soms.. dan volgen ze je.. STAREN ZE, (jezus wat kunnen mensen hier staren), en dan is het SELFIEEEE. Dan zeggen we ' No sorry not today'. 5 minuten later gaan we dan wel met iemand anders weer op de foto die het gewoon vriendelijk vraagt!

Oh geen aanrijdingen zei ik? In Jaipur werden we gelukkig wel opgehaald door een chauffeur van het hotel. Schattig oud mannetje dacht ik nog toen we instapte. Het hotel waar we verbleven is een oud paleis geweest.. nou de chaffeur kwam volgens mij uit hetzelfde jaar als dat paleis zo oud. Er stapte een net z'n oud mannetje ook nog in de auto, die reed gezellig mee.. ofzo? We weten het eigenlijk niet hij stapte gewoon in. We zijn de hoek ook nog niet om of de chauffeur beukt iemand met zn spiegel omver.. kan gebeeeeuren en we rijden rustig door.. dan merkte we dat er een slag in een van de banden zat.. EN DAT ZN TOETER STUK WAS. HOE IS HET MOGELIJK GEK! Het was zowaar een rustig ritje. We zijn nog even gezellig gestopt om tabak voor hem te kopen waarna we doorreden naar ons hotel. Onwijs mooi hotel met veel oude details. Overal hangen schilderijtjes van belangrijke mensen die ook hier zijn geweest, niet de minste namen kan ik je vertellen; Queen Elizebeth en Princes Diana onderanderen. Toch leuk :) 

Net als Elizebeth en Diana hebben ook wij vieze kleding tijdens z'n reis. Wat veel hotels aan bieden is een wasservice. IDEAAAAL. In Varanasi ( Holy place of India) gingen we voor het eerst onze kleding wassen. Wanneer we het ophalen de volgende dag krijg ik een kleine flashback naar B&B Vol Liefde, ' Ik kom hier aan en ik ben meteen totaal niet blij' . Alsof ze er een geiten wollensok bij gewassen hebben. Alles ruikt naar geitjes. Super schatjes geitjes.. maar dat ze lekker ruiken heeft nog nooit iemand gezegd. We hopen dan maar dat het in de Ganges ( heilige rivier) is gewassen.. dan hebben we toch nog iets om te vertellen. 

Tevens moet ik mijn moeder toch nog even gelijk geven, komt ie mam: We gaan Delhi toch maar verder ontdekken via Google Maps, dat is toch wel een goed idee. Doordat onze eerste dagen daar zo niet prettig waren, hebben we onze oorspronkelijk vlucht naar Hong Kong geannuleerd en vanaf Jaipur een nieuwe geboekt. ( Mag ik die extra kosten dan ook bij jou declareren mam aangezien dit jou idee was eigenlijk? Wil je pinnen of contant betalen?)

We zijn nu 2 avonden in Jaipur en we blijven nog 2 dagen ( JA KLOPT VEEL TE LANG MAAR GOED DAT ZIJN WE OVERAL AL DUS WE HEBBEN ONS ER BIJ NEERGELEGD), vanavond zaten we rustig te eten in.. 3x raden; ons hotel. Toen onze oren WEER Nederlands hoorde, en we dachten 'het zal toch niet'.. ging het van kwaad tot erger.. hoorde we er nog een.. en nog een. Ja wel, we hadden bingo; een groep van 12 Nederlanders komen het restaurant inlopen. Het hele hotel is eigenlijk overgenomen door Nederlanders. 'Ze zijn echt overal die Nederlanders.' !

Nou genoeg getypt.. tot weer eens!

Liefs,

Je Girl Sem