Als smakken een sport zou zijn, krijgt hij Olympisch goud !!

Hallo leesvoerkindertjes !

Ondertussen zijn we bijgekomen van ons India avontuur. Dat gaat hier vrij gemakkelijk want de verschillen tussen India en Hong Kong kunnen niet groter zijn.

Het is hier schoner, het OV werkt beter ( er is hier überhaupt OV..), het eten is minder pittig, de mensen staren niet en iedereen, ik herhaal IEDEREEN draagt hier dure designer merken. Ik weet niet wat ze per maand verdienen, maar ik heb de prijs kaartjes ook gezien en een Gucci tas is hier alsnog ‘ tandjes duur’ hoor. Je betaald hier geen belasting, dat doet natuurlijk ook al veel en maakt het verleidelijk gewoon hier te gaan wonen en werken. Tenminste niet niet elke keer z’n 41%  van je zuur verdiende geld te moeten inleveren aan Mnr Belastingdienst.. daar kan ik heel wat Sjanel en Gucci tassen van kopen. Dat Sjanel hebben ze hier trouwens ook genoeg, of Hanel.. of Cucci tassen of Louis Puitton. Op de vele markten die je vind in de stad zijn ook echtte neppers te koop, hoort er natuurlijk ook een beetje bij.

Zoals beschreven in de vorige blog gingen we ons vakantie budget inzetten op Paardje 6. GRAPPER DE GRAP; de paardenrace ‘ Happy Valley Wednesday’ is niet op WEDNESDAY maar op vrijdag. Wij stonden inderdaad netjes op WEDNESDAY bij de arena.. Wie bedenkt nou om Happy Valley Wednesday op FRIDAY te houden? Nou goed, weten we alvast welke tram we moeten pakken zullen we maar zeggen. Netjes op FRIDAY opnieuw de tram gepakt naar de Happy Valley Wednesday paardenrace. We zijn nog steeds op reis dus het is goed gegaan en we zijn niet ons gehele reisbudget verloren. Het was even uitvinden hoe dat wedden nu precies werkt, maar het is ons zowaar gelukt. Van de 4x dat we gewed hebben hebben we 2x gewonnen. De laatste keer het meeste, zo te noemen ons hoogte punt. En zoals ze oa. in het casino zeggen; ‘ stoppen op het hoogtepunt’ , we zijn meteen gaan cashen. We hebben kiet ( ik wist niet hoe ik kiet moest schrijven maar blijkbaar is het gewoon.. kiet) gespeeld. NIET BEGINNEN OVER DIE BELACHELIJK DURE BIERTJES, die tellen we even niet mee natuurlijk. Het was een beetje gezien en gezien worden. De toegang is op zich gratis.. en met op zich bedoel ik dan dat je gratis naar binnen kan als je jezelf tussen de 'pleps' op de onderste cirkel wilt begeven. Hoe hoger je in de Arena wilde zitten hoe duurder het werd. Wij zijn pleps dus begeven ons lekker tussen het pleps. Als pleps zijnde kon je namelijk gewoon helemaal vooraan gaan staan pal aan de renbaan. Wat nou pleps, gewoon first row noemen wij dat!! Ik wist dat Engelse soms apart volk zijn, maar zelfs bij een paardenrace werd dit duidelijk. Er zijn z'n 25.000 mensen in z'n arena op z'n avond, ze sfeer is super gemoedelijk en er is vanalles te zien en te doen.. wij liepen aan het begin richting de renbaan... hadden mensen hun rugzakken neer gezet om de plekken te claimen terwijl ze drinken gingen halen. HET IS HIER GODSAMME GEEN ZWEMBAD WAAR JE ALS UBER - SKERE - TOERIST JE HANDDOEK DE AVOND VAN TE VOREN AL NEERLEGT. Nou blijkbaar wel .. ' i've been here for hours.. so yeah it's my spot' .. meid deze Arena is nog niet eens één uur open.. maar goed. 

We hadden natuurlijk al verteld dat we verplaatst waren van kamer en nu op de 20e verdieping precies in het midden zaten. Toch werd het weer even spannend, omdat we onze reis beetje last minuten hebben verlengd ivm het eerder weggaan in India, bestond onze boeking van het hotel als het ware uit 2 boekingen, ze hadden ons verzekerd dat het goed in hun systeem stond. Maar toen we de 27e onze kamer s’avonds in wilde gaan deden onze pasjes het niet meer. Het zal toch niet.. vandaag was de ‘laatste’ dag van de eerste boeking. Is het toch niet goed opgeschreven en moeten we alsnog van kamer wisselen? Zouden ze dan al onze spullen hebben gepakt? Dat mag toch niet? Als we maar niet terug moeten naar de 14e verdieping! Neee dan zouden ze wel gebeld hebben toch? Al deze scenario’s gingen in de 34sec durende lift rit naar beneden richting de receptie door ons hoofd.

Viel dat weer even mee, er was gewoon een storing met ons pasje. We zagen dat prachtige uitzicht met Nieuw Jaar alweer aan ons voorbijschieten.

Oh over de titel gesproken.. SMAKKEN. Jezus, slurpen is in China zeer gebruikelijk. Prima, geen probleem, leuk voor ze. Maar de man die laatst naast ons zat.. hoor ik nog steeds galmen door mn oren. Deze man.. hij deed het er gewoon om. Hij smakte alsof z’n leven er vanaf hing. Het was niet eens slurpen.. ECHT SMAKKEN, zelfs NA smakken. Ik wist niet dat het bestond, maar hij smakte zelfs NADAT hij iets gegeten had. Echt, Olympisch goud als smaken een sport was.

Naast smakkende mensen zijn er ook veel Buddha's in Hong Kong. Zo toeristisch als we zijn bezochten wij de meest bekende boven op een hoge berg. Ik hoor je denken, zouden ze de berg op gewandeld zijn? NATUURLIJK NIET GEK, wie z’n blog lees je ook al weer? Precies, wij gingen met de kabelbaan, soort skilift maar dan zonder ski’s. Niets vermoedend zitten wij in het liftje wanneer we bij aankomst aan de andere kant van de berg erachter komen dat ze om die Buddha heen een HEEL dorpje hebben gebouwd. Het leek wel klein Disneyland. Natuuuuurlijk ben ik alle souvenirs winkeltjes afgegaan en natuuuuurlijk heb ik overprized eet stokjes gekocht. Maar goed, ik ben pro-toerist dus ja :)

Wat ons in Hong Kong ook opviel is dat er vaak veel vrouwen op straat zitten, allemaal verzorgd en gezellig kletsend. Eerst dachten we aan zwervers, maar daar zagen ze er eigenlijk té verzorgd voor uit. Bleek dus dat dit veelal Vietnamese en Indonesische dames zijn die hier zijn als Nanny’s werken en in hun vrije tijd dan afspreken en dan spelletjes spelen en samen eten op straat.

Waar we heel erg naar uitgekeken was Nieuw Jaar. Zoals als 2 miljoen keer gezegd hadden we een enorm gunstige kamer. De afgelopen 4 jaar is er geen vuurwerkshow geweest en dit jaar hebben ze het voor het eerst weer georganiseerd. We keken naar YouTube video’s van voorgaande jaren en verwachtten goed te zitten kwa uitzicht. Hier en daar twijfelde we toch omdat de officiële aftel plaats niet bij ons hotel was. Maar toen we de ochtend van oudjaarsdag rond 11:00u buiten liepen werd onze twijfel weggehaald door de duizenden ( vooral dames) die overal al klaar zaten. Op de stoep, in metro stations of gewoon midden op straat. We dachten eerst dat het een soort protest was want ook nu waren het voornamelijk Vietnamese en Indonesische dames die je overal zag zitten. Maar ze bleken allemaal al klaar te zitten voor vanavond. INDERDAAD 11 uur van te voren zaten ze al klaar, ‘beter laat dan nooit’ hebben ze vast hoog in het vaandel staan. Soms hadden ze een tentje mee, soms kartonendozen om op te zitten en VAAK hadden ze een karaoke setje mee.

Nou, wij zaten er helemaal klaar voor. Lekker eten besteld voor op de kamer op te eten en een spelletje gespeeld tot de vuurwerkshow ging beginnen. HET WAS NIET NORMAAL. Ik weet niet waar ik langer van moest bij komen, India of de vuurwerkshow. Je wist gewoon niet waar je moest kijken. 12 !! MINUTEN lang alleen maar vuurwerk. We zaten front row en was heel gaaf om eens meegemaakt te hebben. HAPPY 2024!!

Hong Kong lijkt minder verhalen te hebben dan we hadden in India, maar dat komt ook zeker omdat het leven in Hong Kong dichterbij ons eigen leven ligt ( op die cooked chicken feet na dan, dat zijn inderdaad gewoon gekookte kippen poten, niet een drumstickie, nee gewoon een kippenpoot met nageltjes en al eraan.. ) In India was het verschil en de cultuurshock gewoon zo vele male groter.

Wat niet zal wennen in Hong Kong is dat mensen soms gewoon zingend ergens zitten.. zo zaten we op een veerbootje.. zingende meneer… zo zaten we in een restaurant.. zingende mevrouw.. in de metro.. zingend.. lopen over straat.. zingend. Bij de meeste zou Simon Cowel niet vrolijk gekeken hebben.

De 10 dagen in Hong Kong vlogen dan ook echt voorbij, veel toeristische dingen gedaan maar soms ook gewoon even een middagje of avondje juist niets, we zijn tenslotte ook op vakantie. Eten zoeken was soms lastig, niet dat we het eten niet vertrouwden of dat er weinig keus was ER WAS GEWOON TE VEEL. Je kan werkelijk overal goed en lekker eten dat we soms gewoon niet wisten waar we heen moesten. Goed,  we kiezen een random plek want we zitten onderhand aan de 20K stappen en we hebben honger. OWWWWW, nu zitten we in een Italiaans restaurant.. een Chinees ‘ Italiaans’ restaurant inderdaad… jaa nee dat was een beetje zonde, maar goed; ook weer geprobeerd. Wat betreft souveniertje winkeltjes viel het wat tegen ( kan ik zeggen als ras - professional - souvenir winkel bezoeker), een tegeltje ( die sparen Daan en ik van elke plek waar we samen komen) en een lepeltje hebben we dan ook niet gevonden. Misschien even op EBay kijken dan maar :)

De volgende vlucht stond op de planning; VIETNAM.

Ondertussen hebben we ons verplaatst naar Vietnam, Hanoi. Hier zullen we een maand verblijven. Zo netjes voorbereid als we zijn staan we gereed in de douane rij met onze paspoorten en visums. Telefoon bij de hand voor te kunnen aantonen dat we een vlucht naar Osaka Japan hebben zodat ze ook geloven dat we niet langer dan de 30 dagen die op ons visum staan verblijven en de boeking van ons hotel waar we naar toe gaan. NIETS, niet eens een ‘ hallo’ of ‘ wat kom je doen’ … tenzij de meneer op de kop kan lezen maar anders heeft hij mn visum ook niet eens bekeken. PRIMAAAA, we zijn er :)

Even een klein rondje gemaakt en flessen water gehaald. WATER IS HIER DUURDER DAN EEN PAKJE SIGARETTEN. Dat beloofd weer wat te worden he :)

Tot latttttters!

Je Girl Sem.