Uber-drive fan club gestart.

Geen zorgen, ik leef nog. De facebook-official blogster is weer back. Back met een blog en back in Edmonton.

Nadat we onze laatste dag in Amerika hadden door gebracht, was het tijd om terug te keren naar waar het allemaal begon( ja en snel weer eindigde, we know). We gingen weer de grens over naar Canada. // fingers crossed, want ik en grensovergangen is nooit echt goed verlopen.. \\ *zet meest vriendelijke gezicht op* 'Ga je werken?!' Nee 'Werk je hier al?! ' Nee ' Maar je hebt een werkvisum' Klopt, maar ik ben nu op vakantie' 'En je gaat niet werken?! ' Nope , kunt u dat visum er niet gewoon uithalen want het zorgt alleen voor problemen en ik heb het niet meer nodig. *ritsj, lees: scheurgeluid* 'Ja hoor, fijne dag verder'. WHAAAAT, we konden gewoon door rijden?! Serieus?! Wow, best makkelijk zn grensovergang. 

Nou, eerst kwamen we aan in Calgary, nais. Hier verbleven we 2 dagen waarna we door reden naar Edmonton. De tomtom was niet nodig, het was letterlijk 3,5 uur rechtdoor. Bestemming bereikt. Zo apart om weer terug te zijn in mn stadje. Het was zn onwijs gave tijd en nu ben ik weer terug. MEEEEET UP! Reunië na reunië, met de vrienden die nog over waren ( nee niemand is dood gegaan, maar wel terug naar huis gegaan) gingen we drankjes doen in onze vast stam-club. Lekker met de Uber ( nieuwe soort taxi) . Altijd lekker kletsen met de chauffeurs, gezellig enzo. Ik ben trouwens wel echt bijna dood gegaan.. jaaa van het lachen hoor 'keep calm ik overdrijf'. Beeld je even in, na 6 maanden zag je de mensen weer waarmee je een van je grootste avonturen hebt beleeft, je hebt een (klein) beetje gedronken, bent ook wel een beetje moe en hebt eigenlijk geen zin meer in een 'gezellig gesprek met je uber chauffeur' maar toch doe je dat eventjes. Goed, zo zat ik er dus bij. We kletsen, en kletsten over Edmonton, de stad en het leven. Zo kwam ter sprake wat ik deed als werk in nederland. Hij was nogal, onder de indruk. Ik verzekerde hem dat niemand mij op straat zou herkennen en dat het dus best mee viel allemaal. Na 6x mijn naam gespeld te hebben ( taal barrière) ( er was trouwens nog een taal barriere.. hij was uit India, hij zei: 'i know Amsterdam from the great hookers' , tenminste dat dacht ik dat hij zei. Het bleek dat hij zei: 'i know Amsterdam from the great hockeyers'. Foutje moet kunnen.) Na goed, toen ik op mn bestemming was en willde uitstappen.. was de deur op slot, pam pam paaaam. ( goed begin voor een slecht einde woh) 'uh.. DOE DE DEUR OPEN VRIEND'. ' uhm.. can you.. uh.. first.. uhh  ' ' DE DEUR OPEN DOEN VRIEND' .. ' uhh, give me your autograph' pam pam paaaaaam. ( dit was het moment dat ik dying was) uhm.. jaa hoor. ( lees: snel een handtekening verzinnen). Fjoe, click, de deur ging open. Ik wacht nog steeds op een vriendschapsverzoek op facebook. Word vervolgd. 

Eenmaal bij gekomen de volgende dag gingen we eten bij mn host-familie. Kleine kindjes worden reuzen, maar echt. Verder.. sliep ik voor het eerst uit deze vakantie, liet  ik de mam de stad zien en waren weer zoals in elke stad een echte tourist. 

En, vanavond is onze laatste avond; het regent. I got it Edmonton, wij vinden het ook jammer dat we weer gaan. Grappig feitje, alles en iedereen denkt dat ik 10juli weer terug ben.. dat heb ik zelf de wereld in geslingerd. HAH NOT. Ik vertrek hier de 10e .. maar kom de 11e pas aan in NL. Oepssss, dat word even mn agenda verzetten. Maar goed, nu is de brandende vraag; waar gaat de volgende reis heen?! 

Stay tuned, it's gonna happen anyway.